Ο Άγος Βασίλης στην τάξη μας

Ο Άγιος Βασίλης επισκέφτηκε την τάξη μας! Ήρθε κοντά μας με δωράκια και γλυκά. Μας ευχήθηκε για τον καινούριο χρόνο και όλοι νιώσαμε πολύ χαρούμενοι. Και του χρόνου!!

 

Πουπουλένια σύννεφα - Μαρία Φαραντούρη

χριστουγεννιάτικα τραγούδια.

Συννεφένια- Ξξ- Ψψ- Γλώσσα Α΄Δημοτικού

Χριστουγεννιάτικη Ιστορία - A Christmas Carol

Ο ΜΙΚΡΟΣ ΤΥΜΠΑΝΙΣΤΗΣ

Χωρίς φως- Φφ- Γλώσσα Α' Δημοτικού

Τα κάλαντα των Ελλήνων

ΕΝΑ ΓΡΑΜΜΑ ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ - Ο Δακρυσμένος Δράκος (Δ)

ΕΝΑ ΓΡΑΜΜΑ ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ - Το Ωραίο Ωρολόγιο (Ω)

Το κουτάβι - Ββ-Ωω-Δδ- Γλώσσα Α΄ Δημοτικού

ΕΝΑ ΓΡΑΜΜΑ ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ - Ο Βιολιστής Βάτραχος (Β)

Η Χιονάτη και οι επτά νάνοι ΜΕΤΑΓΛΩΤΙΣΜΕΝΟ 1/2

Η Χιονάτη και οι επτά νάνοι ΜΕΤΑΓΛΩΤΙΣΜΕΝΟ 2/2

Μου χαρίζεις την ουρά σου; - Ου - Γλώσσα Α΄ Δημοτικού

Χριστουγεννιατικα τραγουδια-christmas songs mix by a12ers.mp4

Παλιά παιδικά Οι Δώδεκα Μήνες

ΡΟΥΝΤΟΛΦ ΤΟ ΕΛΑΦΑΚΙ

Το τραγούδι της Μικρής Αρκούδας~Σόνια Θεοδωρίδου

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΣΑΚΟΥΛΑΣ - ΣΟΝΙΑ ΘΕΟΔΩΡΙΔΟΥ

Η μπόσσα νόβα του ζαχαροπλαστείου

Τα πρωτάκια πήγαμε θέατρο...

Σήμερα πήγαμε στο θέατρο "Πορεία" και είδαμε μια πολύ ωραία παράσταση. Τέσσερα φιλαράκια μεταμορφώνουν το αφιλόξενο αστικό τοπίο σε έναν απέραντο φανταστικό παιχνιδότοπο.Ταξιδεύουν ανάμεσα σε κάδους, αυτοκίνητα, κολώνες, πολυκατοικίες και φωνές γειτόνων με οδηγό και καύσιμο τη φαντασία και τη φιλία τους. Η κωμωδία που παίχτηκε είχε τίτλο: "Τζέλα,Λέλα, Κόρνας και ο Κλεομένης" του  Volker Ludwig, με θέμα την αλληλοϋποστήριξη των παιδιών, την απελευθέρωση της φαντασίας, του δικαίωματος στο παιχνίδι και της παρότρυνσης στη συνδημιουργία.

 



Ο Μάικ ο Φασολάκης

Ο χορός των μπιζελιών

Το ζηλιάρικο ζουζούνι

Ένα ζιζάνιο στη ζύμη Ζζ

Χάσαμε τη γάτα Χχ

Η γιορτή του σχολείου μας για το Πολυτεχνείο



Γιορτάστηκε και φέτος η 40η Επέτειος της Εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Ήταν ημέρα μνήμης για τους φοιτητές που σκοτώθηκαν τις ημέρες εκείνες και για την επανεγκατάσταση της Δημοκρατίας στη χώρα μας.

Η σχολική γιορτή αποδόθηκε πολύ ωραία από τα παιδιά της Ε΄τάξης, τους δασκάλους τους και από τη μουσικό του σχολείου μας. Ο Διευθυντής του σχολείου μας, οι δάσκαλοι, οι μαθητές των άλλων τάξεων καθώς και οι γονείς και οι κηδεμόνες των μαθητών τίμησαν με την παρουσία τους την εκδήλωση. Συγχαρητήρια παιδιά και του χρόνου!!

Μικρό αφιέρωμα για την Επέτειο του Πολυτεχνείου

Το λαχανιασμένο λεωφορείο

Ένα λεμόνι με φτερά

Οι μουσικοί της Βρέμης

Ο Γουρλομάτης Γάιδαρος

Γάτα και παπαγάλος

Η αλφαβήτα με φωνήματα

Μήλα και καμήλα

Σαν τον Καραγκιόζη με το Διονύση Σαββόπουλο

Μύτη σα σαλάμι

Ο Καραγκιόζης και η κολοκυθιά

Αφιέρωμα στο μοναδικό Ευγένιο Σπαθάρη

Ο Ευγένιος Σπαθάρης γεννήθηκε στην Κηφισιά, το 1924, μέσα στην τέχνη του πατέρα του.
Από μικρός έδειξε ότι ήταν ένα ανήσυχο, ερευνητικό πνεύμα αλλά και ένα πολύπλευρο ταλέντο.
Όταν οι άσχημες συνθήκες της γερμανικής κατοχής ήταν πλέον βέβαιο ότι δεν θα του επέτρεπαν να ακολουθήσει τον τομέα της αρχιτεκτονικής, που επίσης αγαπούσε, αφιερώθηκε με ιδιαίτερο ζήλο στο θέατρο σκιών. Στόχος του ήταν να ανεβάσει πολύ ψηλά τον Καραγκιόζη, τόσο σαν σημαντικό ελληνικό και παραδοσιακό θέαμα όσο και σαν εξαιρετικό είδος τέχνης και τεχνικής. Έτσι, ο Καραγκιόζης σταματά να μας παρακολουθεί και να μας διασκεδάζει μόνο από τον μπερντέ του: εμψυχώνεται, εκσυγχρονίζεται, εμφανίζεται σε όλον τον κόσμο, γίνεται τραγούδι και στο τέλος, αποκτά "ένα κεραμίδι" για να ξαποσταίνει πού και πού. Όλα αυτά κατάφερε να πραγματοποιήσει ο Ευγένιος Σπαθάρης, ο δάσκαλος του ελληνικού θεάτρου σκιών, όπως τον αποκαλούν και το πέτυχε με τέτοια προσοχή και ευλάβεια απέναντι στην τέχνη, που ο ήρωας μας δεν έχασε ούτε την ελληνικότητα του αλλά ούτε την γνήσια λαϊκότητα που εκπροσωπεί.

Ο Ευγένιος Σπαθάρης πέθανε σε ηλικία 85 ετών το Σάββατο 9 Μαίου 2009, μετά από ατύχημα που είχε κατά την προσέλευσή του στο Ινστιτούτο Γκαίτε.

 

Θέατρο σκιών

Ο ιπτάμενος ιπποπόταμος

Το γράμμα Ιι

Ο ρινόκερος

Ρινόκερος και κόκορας

Νυχτώνει Νν

Η ντροπαλή ντομάτα

Ο ονειροπαρμένος ορειβάτης

Το γράμμα Οο

Το σχολείο μας γιόρτασε την 28η Οκτωβρίου

 

 



Στο σχολείο μας γιορτάστηκε η Εθνική  Γιορτή της 28ης Οκτωβρίου με ποιήματα, αφηγήσεις και πολύ ωραία τραγούδια. Τη Δευτέρα ανήμερα της εθνικής επετείου οι μαθητές και οι μαθήτριες παρέλασαν με καμάρι και με πολύ ωραίο βηματισμό.
Και του χρόνου παιδιά να σας καμαρώσουμε και πάλι!

 



Γιορτή της Σημαίας μας

Πάντα κι όπου σ` αντικρίζω,
με λαχτάρα σταματώ,
υπερήφανα δακρύζω,
ταπεινά σε χαιρετώ.

 

Δόξα αθάνατη στολίζει
κάθε θεία σου πτυχή
και μαζί σου φτερουγίζει
της πατρίδος η ψυχή.

 

Όταν ξάφνου σε χαϊδεύει
τ` αγεράκι τ` αλαφρό,
μοιάζεις κύμα, που σαλεύει
με χιονόλευκον αφρό.

 

Κι ο σταυρός που λαμπυρίζει
στην ψηλή σου κορυφή,
ειν` ο φάρος που φωτίζει
μιαν ελπίδα μας κρυφή.

 

Σε θωρώ κι αναθαρρεύω
και τα χέρια μου χτυπώ,
σαν αγία σε λατρεύω,
σα μητέρα σ` αγαπώ.

 

Κι απ` τα στήθη μου ανεβαίνει
μια χαρούμενη φωνή:
«Να “σαι πάντα δοξασμένη,
ω Σημαία γαλανή!»

Βάζει ο Ντούτσε τη στολή του

Βάζει ο Ντούτσε τη στολή του
και τη σκούφια την ψηλή του,
μ” όλα τα φτερά,
και μια νύχτα με φεγγάρι
την Ελλάδα πάει να πάρει,
βρε, το φουκαρά!

Ωωωωωωωωωωωωωχ.

Τον τσολιά μας τον λεβέντη
βρίσκει στα βουνά
και ταράζει τον αφέντη
τον μακαρονά.

Αχ, Τσιάνο, θα τρελαθώ Τσιάνο,
με τους τσολιάδες ποιος μου είπε να τα βάνω.

Αααααααααααααχ.

Ξεκινάει την άλλη μέρα,
μα και πάλι ακούει «Αέρα»
από τον τσολιά,
δρόμο παίρνει και δρομάκι
και πηδάει το ποταμάκι,
ξέρει τη δουλειά.

Ωωωωωωωωωωωωωχ.

 



Πήραμε τ' Αργυρόκαστρο

Αφιέρωμα στην 28η Οκτωβρίου 1940

Πώς βοηθάω στην προστασία του περιβάλλοντος;

 



v     Δε σπαταλάω το νερό όταν πλένω τα δόντια μου ή όταν κάνω μπάνιο.

v     Προτιμώ να μετακινούμαι με τα μέσα μαζικής μεταφοράς (λεωφορεία, μετρό κλπ.)

v     Σβήνω τα φώτα ή την τηλεόραση όταν πια δεν τα χρειάζομαι.

v     Διατηρώ τις παραλίες, τις πλατείες, την αυλή του σχολείου μου καθαρή και πετώ τα σκουπίδια στον κοντινότερο κάδο.

v     Κάνω ανακύκλωση στο αλουμίνιο, γυαλί, πλαστικό ή χαρτί..

v     Ποτίζουμε τα λουλούδια νωρίς το πρωί ή αργά το βράδυ και ποτέ το μεσημέρι.

v     Βοηθώ να φυτευτούν νέα δεντράκια σε ένα καμένο δάσος.

v     Ομορφαίνω με λουλουδάκια και αρωματικά φυτά την τάξη μου ή το σπίτι μου.



Πού είναι ο Άρης;

(Το πρώτο μας ποιηματάκι)

 

 

Περπατώντας στην ακτή

βλέπω κίτρινο παπί

και πατάτα κι αχινό

αν τον πατήσω θα πονώ!

 

Η Μαρίνα πίτα δίνει

στο παπί για να παχύνει

και το ζωηρό παπί

στην πατάτα περπατεί.

 

Πα πα πα και πι πι πι

στάσου στάσου βρε παπί

έλα φέρε το πανί

ψάχνει ο Άρης να σε βρει.

Το παπί χωρίς το πι

Ο αχινός

Ο τρύγος (τραγούδι με το Γιάννη Πουλόπουλο)

Ποίηση: Γιάννη Ρίτσου
Μουσική:Γιάννη Μαμαγκάκη



 

Αρίθμηση από το 1 μέχρι το 10

 

Τα πρωτάκια στις πρώτες ημέρες του σχολείου!

 

 



Αγαπημένα μου πρωτάκια καλώς ήρθατε στο σχολείο μας! Τη φετινή χρονιά θα είμαστε μια όμορφη παρέα. Μαζί θα μάθουμε να γράφουμε, να διαβάζουμε, να συζητάμε και να πηγαίνουμε ωραίες εκδρομούλες. Ακόμα θα ζωγραφίζουμε, θα τραγουδάμε, θα παίζουμε και θα διασκεδάζουμε.
Εύχομαι λοιπόν σε όλους και σε όλες σας καλή χρονιά και καλή δύναμη και υπομονή στους γονείς σας!

Μια αγαπημένη συγγραφέας στο σχολείο μας



Η συγγραφέας παιδικών και εφηβικών βιβλίων Λίτσα Ψαραύτη επισκέφτηκε το σχολείο μας. Οι τάξεις της Δ΄, Ε΄ και Στ΄ γνώρισαν τη σημαντική και αξιόλογη συγγραφέα, συζήτησαν μαζί της και αντάλλαξαν απόψεις για την αξία του βιβλίου και τη φιλαναγνωσία.
Η Λίτσα Ψαραύτη γεννήθηκε στη Σάμο. Mετά τις σπουδές της στο Πυθαγόρειο Γυμνάσιο σπούδασε αγγλικά και εργάσθηκε στο Παγκόσμιο Συμβούλιο των Eκκλησιών και στην Aμερικανική Πρεσβεία στην Aθήνα.

Tο πρώτο της βιβλίο εκδόθηκε το 1980 και από τότε είχε μια γόνιμη καριέρα γράφοντας μυθιστορήματα, διηγήματα και ανθολογίες (για τα ελληνόπουλα που ζουν στο εξωτερικό). Tο έργο της γρήγορα αναγνωρίσθηκε ευρύτατα στην Eλλάδα και τιμήθηκε με πολλά ελληνικά βραβεία. Tο μυθιστόρημά της "Tο διπλό ταξίδι" γράφτηκε το 1988 στον Tιμητικό Πίνακα "Πιέρ Πάολο Bερτζέριο" για την παιδική λογοτεχνία του Πανεπιστημίου της Πάντοβα της Iταλίας. Tο 1991 το βιβλίο της "Tο αυγό της έχιδνας" πήρε Έπαινο της Aκαδημίας Aθηνών. Tο μυθιστόρημά της "Tα δάκρυα της Περσεφόνης" γράφτηκε το 1996 στον Tιμητικό Πίνακα της IBBY (International Board on Books for Young People). Πήρε επίσης τη μεγαλύτερη στην Eλλάδα διάκριση για την παιδική λογοτεχνία, το "Kρατικό Bραβείο 1996" του Yπουργείου Πολιτισμού για το βιβλίο της "Tο χαμόγελο της Eκάτης". Tο έτος 2000 ήταν υποψήφια για το Bραβείο Άντερσεν, το Nόμπελ της παιδικής λογοτεχνίας.

Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος

 

 

Περιγράφω ένα ολυμπιακό άθλημα

Πάντα εντυπωσιαζόμουν από τους Ολυμπιακούς αγώνες. Εκεί πηγαίνουν αθλητές από πολλά κράτη για να αγωνιστούν. Ξεχνούν τις διαφορές τους και σταματούν τους πολέμους. Τους αρέσει να δείχνουν τα καλά του αθλητισμού. Όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι και κρίνονται από τις επιδόσεις τους.

Δε θα ξεχάσω ποτέ τη μέρα που πήγα να παρακολουθήσω τη συγχρονισμένη κολύμβηση. Μου έκανε εντύπωση η πισίνα που ήταν τετράγωνη. Η πλευρά της ήταν 12 μέτρα. Το άθλημα αυτό είναι μόνο για κορίτσια. Γένεται προσπάθεια να γίνει άθλημα και των αντρών.

Βλέπαμε ομάδες των δύο αθλητριών και το ομαδικό . Υπήρχαν δύο προγράμματα: στο πρώτο έκαναν συγκεκριμένες ασκήσεις και φορούσαν μαύρο μαγιό και άσπρο σκουφί. Στο δεύτερο έκαναν δικές τους φιγούρες και φορούσαν ό, τι μαγιό ήθελαν.

Εκεί είδα μια φιγούρα που με εντυπωσίασε. Δύο αθλήτριες πέταξαν στον αέρα την τρίτη κι εκείνη έκανε τούμπα αέρα. Αναρωτήθηκα αν κρυώνουν και πώς ακούν τη μουσική. Ρωτήσαμε τους υπεύθυνους και μας είπαν ότι η θερμοκρασία ήταν 24⁰ C και υπήρχαν υποβρύχια ηχεία. Τη βαθμολογία την έβαζαν επτά κριτές. Νομίζω ότι κάποιοι ήταν αυστηροί. Όταν γύρισα σπίτι έψαξα και έμαθα ότι οι δυνατότερες χώρες είναι η Ολλανδία, η Αυστρία, η Ελβετία, η Γερμανία και οι αθλητές της πρώην Σοβιετικής Ένωσης.



Μου άρεσε πολύ το πρόγραμμα αυτό. Είμαι σίγουρη ότι για να το πετύχουν αυτό κουράστηκαν πολύ. Μακάρι να μπορούσα να μάθω κάποιες από αυτές τις φιγούρες. Προς το παρόν αρκούμαι στα μακροβούτια!

Στέλλα

 

Το άθλημα που θα σας περιγράψω είναι το άλμα επί κοντώ.

Πρόκειται για ένα από τα δώδεκα αγωνίσματα του στίβου που βρίσκονται συνεχώς στο πρόγραμμα των αγώνων από την Α΄ Ολυμπιάδα του 1896 της Αθήνας. Το άλμα επί κοντώ είναι κλασικό αγώνισμα του στίβου, στο οποίο ο αθλητής χρησιμοποιεί ευλύγιστο πλέον κοντάρι από φάμπεργκλας ή ανθρακονήματα για να υπερπηδήσει οριζόντιο πήχη. Το αγώνισμα φέρεται ως γνωστό κατά την αρχαιότητα από τους Κρήτες, τους αρχαίους Έλληνες και τους Κέλτες. Αναγνωρίστηκε ως ολυμπιακό αγώνισμα στους Ολυμπιακούς του 1986 για τους άνδρες και του 2000 για τις γυναίκες.

Ως το 1968 οι αθλητές των ΗΠΑ ήταν απόλυτοι κυρίαρχοι του αθλήματος. Στη συνέχεια κυριάρχησαν αθλητές από την Ευρώπη. Μόλις το 2000 στο Σίδνεϊ  κατάφερε να ξαναπάρει το χρυσό Αμερικανός. Η Ελλάδα έχει δύο χάλκινα μετάλλια στο αγώνισμα. Τα κατέκτησαν ο Άγγελος Δαμάσκος το 1896 στην Αθήνα και ο Γεώργιος Ρουμπάνης το 1956 στην Ολυμπιάδα της Μελβούρνης. Το 1968 στο Μεξικό ο Χρήστος Παπανικολάου ήταν τέταρτος, ενώ στους τελικούς του αγωνίσματος στο Ελσίνκι συμμετείχε ο Ρήγας Ευσταθιάδης.

 

Θάνος



Περιβαλλοντικό μονοπάτι στο Ποικίλο Όρος



Η τάξη μας πραγματοποίησε μία επίσκεψη στη Φύση. Ανεβήκαμε με το λεωφορείο στο Λατομείο Γρηγορίου στην Πετρούπολη και από εκεί περπατήσαμε μία διαδρομή περίπου 40 λεπτών μέχρι τη θέση Σκοπευτήριο. Αυτή η δράση είναι μια πρωτοβουλία του Αναπτυξιακού Συνδέσμου Δυτικής Αθήνας και ξεναγός στους τόπους αυτούς ήταν ο κύριος Γιώργος Ελισσαίου, γεωπόνος και ικανότατο μέλος του Συνδέσμου.

Σε όλη τη διαδρομή μας μιλούσε για τα είδη των φυτών και των δέντρων που υπάρχουν στην περιοχή όπως πεύκα, κυπαρίσσια, ελιές,βελανιδιές, θυμάρι, δεντρολίβανο, ασφάκα,, αφάνα. Συναντήσαμε και αρκετά ζώα έντομα, πουλιά και μια χελωνίτσα. Ακόμα μάθαμε αρκετά ιστορικά στοιχεία για το βουνό και την περιοχή αυτή.

Σίγουρα η εμπειρία αυτή ήταν μεγάλη, γιατί βρεθήκαμε για μια ακόμα φορά κοντά στη φύση, μακριά από το καυσαέριο και τις πολυκατοικίες.



Παγκόσμια Ημέρα Βιοποικιλότητας

Η Παγκόσμια Ημέρα Βιοποικιλότητας εορτάζεται κάθε χρόνο στις 22 Μαΐου. Καθιερώθηκε το 1993 από τα Ηνωμένα Έθνη για την καλύτερη κατανόηση και ευαισθητοποίηση σε θέματα βιοποικιλότητας. Η ποικιλία των ζωικών και φυτικών ειδών είναι ουσιαστικής σημασίας για την ανθρώπινη ύπαρξη και διαδραματίζει σημαντικό ρόλο για τη βιώσιμη ανάπτυξη και την εξάλειψη της φτώχειας.

Σύμφωνα με εκθέσεις του ΟΗΕ, το 12% του συνόλου των πτηνών του πλανήτη και το 10% των φυτών και των ζώων της Γης απειλούνται με εξαφάνιση, εξαιτίας των ανθρώπινων δραστηριοτήτων και της υποβάθμισης των βιοτόπων. Ο επιστήμονες προειδοποιούν ότι έως το 2050 θα έχει εξαφανιστεί το ένα τρίτο της πανίδας από τη Γη, εξαιτίας των κλιματικών αλλαγών.

 

Στη χώρα μας απειλούνται με εξαφάνιση η καστανή αρκούδα, η μεσογειακή φώκια, η χελώνα καρέτα - καρέτα, η αγριόγατα, ο γυπαετός, η πέστροφα, ενώ σε κίνδυνο βρίσκονται ο λύκος, το τσακάλι, ο ασβός, το ζαρκάδι και το ελάφι.

Επίσκεψη στο πεδίο

Ο κος Φαραγγιτάκης μας μιλάει για το περιβάλλον κι εμείς τον κοιτάμε με μεγάλο ενδιαφέρον!



Με μεγάλη χαρά πραγματοποιήσαμε την επίσκεψή μας στο Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης Αργυρούπολης. Ο χώρος πλέον μας είναι πολύ γνώριμος και οι εκπαιδευτικοί που στελεχώνουν το ΚΠΕ είναι εξαιρετικοί .
Ο υπεύθυνος του ΚΠΕ μας υποδέχτηκε και μας μίλησε για το περιβάλλον, τις επιπτώσεις που έχει η παρουσία του ανθρώπου σ' αυτό καθώς και τα προβλήματα που αντιμετωπίζει με την τεράστια αστικοποίηση το περιαστικό πράσινο της πρωτεύουσας που ζούμε.

Ο κύριος Βασίλης με μεγάλη υπομονή μας είπε πολλά ενδιαφέροντα πράγματα.



Στη συνέχεια αφού χωριστήκαμε σε ομάδες, πήγαμε σε δύο αίθουσες και μας μίλησαν για το δάσος, την τροφική αλυσίδα, για τη διάβρωση του εδάφους και για άλλα πολλά σχετικά με την προστασία των δασών.

Προχωρώντας εξετάζουμε το δάσος γύρω μας.



Έπειτα με το λεωφορείο πήγαμε στο κοντινό δάσος του Υμηττού, στον Καρέα, όπου εκεί στο πεδίο είδαμε πολλά είδη φυτών, θάμνων πόων και δέντρων, μετρήσαμε την ηλικία κάποιων δέντρων και είδαμε την οικιστική ανάπτυξη κοντά σ' αυτό το δάσος και τις παρεμβάσεις γενικότερα του ανθρώπου στο φυσικό περιβάλλον.
Επιστρέψαμε λίγο κουρασμένοι αλλά πολύ ευχαριστημένοι με την επίσκεψή μας αυτή, γιατί γνωρίσαμε από κοντά ένα δάσος τόσο κοντά στην Αθήνα!

Η Αθήνα όλο και ανεβαίνει προς το βουνό!

Η Γεωργία υπολογίζει την ηλικία του δέντρου

Μια χελωνίτσα ...ένας κάτοικος του δάσους!
 





Έθιμα του Πάσχα

2^ο Μέρος

Η χώρα μας από τη Μακεδονία και τη Θράκη έως την Κρήτη και από τη Ρόδο μέχρι την Κέρκυρα γιορτάζει τις άγιες ημέρες του Πάσχα με πολλά και διαφορετικά έθιμα που τηρούν πολλά χρόνια τώρα οι κάτοικοι των περιοχών αυτών. Ενδεικτικά γράφουμε μερικά από αυτά τα οποία είναι αντιπροσωπευτικά.

 

v     Το Σάββατο του Λαζάρου τα παιδιά γυρίζουν από πόρτα σε πόρτα και τραγουδούν το « Λάζαρο», συγκεντρώνοντας χρήματα και αυγά για τους ιερείς. Παλαιότερα αυτή την ημέρα κανένας γεωργός δεν πήγαινε στο χωράφι του να εργαστεί, γιατί όπως πίστευαν ό,τι έπιαναν θα μαραινόταν. Επιτρεπόταν μόνο η συγκέντρωση ξερών κλαδιών για το άναμμα των φούρνων τη Μεγάλη Εβδομάδα για το ψήσιμο των κουλουριών. Την ημέρα αυτή επίσης σε όλα τα σπίτια οι νοικοκυρές φτιάχνουν στριφτά κουλούρια «τα Λαζαράκια» συμβολίζοντας με τον τρόπο αυτό το σώμα του Λαζάρου που ήταν τυλιγμένο στο σάβανο.

Μαριέττα

v     Στην Κύθνο το πιο εντυπωσιακό έθιμο του νησιού είναι αυτό της «κούνιας». Την Κυριακή του Πάσχα, στην πλατεία του νησιού, στήνεται μία κούνια, στην οποία κουνιούνται αγόρια και κορίτσια ντυμένα με παραδοσιακές στολές. Αυτός ή αυτή που θα κουνήσει κάποιον, δεσμεύεται ενώπιον Θεού και ανθρώπων για γάμο. Το βράδυ του Μ. Σαββάτου επικρατεί το έθιμο του «συχώριου», δηλαδή όλοι όσοι έχουν πεθαμένους συγγενείς φέρνουν στην εκκλησία ψητά, κρασί και ψωμί, τα οποία έχει «διαβάσει» ο παπάς, τα προσφέρουν στους επισκέπτες και στους κατοίκου του νησιού.

Δημήτρης

v     Αυτά τα έθιμα μου τα διηγήθηκε η γιαγιά μου που είναι από την Κωνσταντινούπολη.

Μεγάλη Πέμπτη: Όλα τα σχολεία τη μέρα αυτή στην Κωνσταντινούπολη πρωί πρωί έπρεπε να παρευρίσκονται στο ναό της ενορίας τους για να κοινωνήσουν. Επίσης την υπόλοιπη μέρα έτρωγαν μόνο φακές, γιατί έλεγαν ότι ήταν τα δάκρυα της Παναγίας.

Μεγάλη Παρασκευή: Τη Μεγάλη Παρασκευή δεν έτρωγαν τίποτα, δεν κάρφωναν, δεν χτυπούσαν με σφυρί και καρφιά και πήγαιναν στο νεκροταφείο όλη την ημέρα για να τιμήσουν τους νεκρούς και ιδιαίτερα τον Ιησού Χριστό μέχρι να βγει ο Επιτάφιος. Τέλος το βράδυ οι νοικοκυρές των σπιτιών έφτιαχναν ταχινόσουπα για όλη την οικογένεια.

Κυριακή του Πάσχα: Ένα έθιμο που γινόταν την Κυριακή του Πάσχα ήταν ότι το απόγευμα στην Αγάπη διαβαζόταν το Ευαγγέλιο σε όλες τις γλώσσες του κόσμου, ακόμα και σε χώρες που δεν πίστευαν στο Χριστό.

Νίκος

 

Στο Λεωνίδιο της Αρκαδίας, η νύχτα της Ανάστασης είναι η Νύχτα των Αερόστατων έθιμο που ξεκίνησε στα τέλη του 19^ου αιώνα. Με το πρώτο «Χριστός Ανέστη», τα αερόστατα ελευθερώνονται στον ουρανό. Η φαντασμαγορική ατμόσφαιρα συμπληρώνεται με βεγγαλικά, βαρελότα και με κάθε είδους πυροτεχνήματα.

Στέλλα

 

Ένα έθιμο του Πάσχα είναι τα κόκκινα αυγά. ¨Όταν ο Χριστός σταυρώθηκε από κάτω από το σταυρό υπήρχαν άσπρα λουλούδια. Μετά έσταξε το αίμα του Χριστού στα άσπρα λουλούδια και έγιναν παπαρούνες. Γι’ αυτό βάφουμε τα αυγά κόκκινα και τα σπάμε μετά από την Εκκλησία όταν έχουμε ανάψει τη λαμπάδα.

 

Δέσποινα

 

v     Ένα έθιμο του Πάσχα που γίνεται κυρίως στη Ναύπακτο είναι το παρακάτω: Το βράδυ της Μ. Παρασκευής πλήθος κόσμου, ντόπιοι και επισκέπτες ακολουθούν την περιφορά του Επιταφίου σχηματίζοντας πομπές, οι οποίες διέρχονται από το λιμάνι, όπου είναι αναμμένες δάδες ειδικά τοποθετημένες γύρω στο Κάστρο γύρω από το λιμάνι. Στο μέσον της εισόδου του λιμανιού οι δάδες σχηματίζουν μεγάλο σταυρό που φωταγωγεί ολόκληρο το λιμάνι παρουσιάζοντας μια φαντασμαγορική εικόνα μοναδικής και ανεκτίμητης ομορφιάς. Το έθιμο έχει παράδοση πολλών χρόνων που φαίνεται ότι θέλει να συνδυάσει τη θρησκευτική μυσταγωγία με την ηρωϊκή προσπάθεια του μπουρλοτιέρη Ανεμογιάννη να πυρπολήσει την τουρκική ναυαρχίδα.

Μαρία

v     Ενώ οι μεγάλοι είναι δοσμένοι στις πασχαλινές δουλειές και στον εκκλησιασμό,  τα παιδιά προετοιμάζονται κι  αυτά για την Ανάσταση του Κυρίου. Παίρνουν μεγάλα κλειδιά από εκείνα που είχαν οι παλιές κλειδαριές δένουν με ένα σχοινί με μπαρούτι και βάζουν το καρφί στην τρύπα του κλειδιού, το βράδυ της Ανάστασης το χτυπούν δυνατά στον τοίχο για να εκπυρσοκροτήσει και να χαλάσει ο κόσμος. Άλλοι κόβουν μακριές λωρίδες χαρτιού, βάζουν στην άκρη της κάθε λωρίδας μπαρούτι και ένα φυτίλι, την τυλίγουν τριγωνικά ώστε να προεξέχει το φυτίλι, που το ανάβουν και την ώρα που παπάς λέει το «Χριστός Ανέστη».

Ηλίας

Στο Αττικό Ζωολογικό Πάρκο

 Σήμερα όλο το σχολείο μας επισκέφτηκε το Αττικό Ζωολογικό Πάρκο που εκτείνεται σε μια συνολική έκταση 200 στρεμμάτων, φιλοξενώντας περισσότερα από 2.000 ζώα, από 350 διαφορετικά είδη.
Ξεναγηθήκαμε σε όλους τους χώρους του πάρκου και παρακολουθήσαμε στο Δελφινάριο ακροβατικά νούμερα από δελφίνια σε μια αρκετά μεγάλη πισίνα.

Όλοι μας περάσαμε αξέχαστες ώρες  ανάμεσα στα φυτά και στα διάφορα ζώα και απολαύσαμε τις ομορφιές της φύσης και της Άνοιξης.

 

Ο κήπος μας γέμισε χρώματα και αρώματα......



Τις μέρες αυτές όλοι μας αποφασίσαμε να μεταφυτέψουμε το λαχανόκηπο που είχε αναπτυχθεί αρκετά μέσα στην τάξη μας. Έτσι πήραμε όλα τα φυτά μας : μαρουλάκια, ραπανάκια, άνηθο, παντζάρια, σπανάκι και τα βάλαμε στην πίσω αυλή του σχολείου μας.



Επίσης βάλαμε και πολλά αρωματικά φυτά όπως λεβάντα, θυμάρι, δεντρολίβανο και φράουλες. Ναι όμορφες φραουλίτσες με λουλουδάκια και καρπό.
Μια άλλη μέρα πήραμε και το χώμα, που είχαμε μέσα στο σπορείο της τάξης μας και το ρίξαμε γύρω γύρω από τα φυτά μας.



Επίσης κάποιος καλός γονιός μάς έκανε δώρο και τον ευχαριστούμε πολύ γι' αυτό, κάποια λουλουδάκια που τα φυτέψαμε κι αυτά και ομόρφυναν πολύ την αυλή μας.
Καθημερινά φροντίζουμε να τα ποτίζουμε και είμαστε πολύ χαρούμενοι που με τη συνεργασία κάναμε την αυλή του σχολείου μας ομορφότερη. Γέμισε έτσι ο κήπος μας χρώματα και αρώματα...