Σάββατο 9 Ιουνίου 2012

Άνοιξα του Αιγαίου τη θύρα



Άνοιξα του Αιγαίου τη θύρα
την περνώ φτάνω στη Θήρα

απ' την Άνδρο και τη Σύρο
κύματα χορό θα σύρω

για να πάω σην Αίγινα
γλαροπούλι έγινα

Πάτμο, Λέρο, Κω και Ρόδο
ροδοπέταλα από ρόδο

άπορος πατάω στον Πόρο
δίχως να ' χω κάποιον πόρο

όλοι παίρνουν απ' την Πάρο
κι εγώ πάω για να πάρω

και ρωτάω έναν ψαρά
"προς τα πού είναι τα Ψαρά;"

Τήνος, Μύκονος και Μήλος
στα φτερά του μ' έχει ο μύλος

" δεν υπάρχσει σκόπελος"
μου φωνάζει η Σκόπελος

παίζω σε γιαλό και σ' άμμο
απ' τη Λήμνο πάω στη Σάμο

Μυτιλήνη και στη Χιο
τριγυρίζω σαν στοιχειό

σ' ένα δέλφινα καβάλα
πάω στη Θάσο, στην Καβάλα

στη Μακεδονία, στη Θράκη
κι από Κρήτη Σαμοθράκη.

Θέτη Χορτιάτη

Πέμπτη 7 Ιουνίου 2012

Μια εκδρομή στο μαγευτικό Γαρδίκι



Με το αυτοκίνητο μπορείς να πας σε πολλά μέρη αλλά ένας απ' τους καλύτερους προορισμούς πιστεύω πως είναι το Γαρδίκι, ένα χωριό από τα λίγα που έχει μείνει παραδοσιακό και μακριά από την τεχνολογία των πόλεων. Αυτό βρίσκεται στην Στερεά Ελλάδα στο νομό Φθιώτιδας.
Εμείς ξεκινήσαμε από την Αθήνα και περάσαμε πολύ δρόμο αλλά άξιζε, γιατί αργότερα η άσφαλτος σταμάτησε και ήταν συνέχεια χωματόδρομος. Γύρω γύρω είχε παντού χρωματιστά λουλούδια, καταπράσινα δέντρα και σε όλη τη διαδρομή πάνω στα βουνά όπως στα Βαρδούσια ακούγαμε χαρούμενα κελαηδήσματα διαφορετικών πουλιών.
Γύρω μας βλέπαμε πολλά τρεχούμενα νερά που δημιουργούσαν μικρά, γάργαρα καταρρακτάκια. Οι μυρωδιές ήταν ανάμεικτες με το θυμάρι, το σφεντάμι, τα πεύκα, τις βελανιδιές.
Ήταν Απρίλης κι αν κι έκανε κάποιες φορές ζέστη πολλές πλαγιές ήταν χιονισμένες. Όχι μόνο εγώ αλλά και όλη η οικογένειά μου δεν θέλαμε να τελειώσει αυτή η εκδρομή, γιατί το θέαμα ήταν καταπληκτικό,μαγευτικό.

Μετά από κάποιες ώρες φτάσαμε στον προορισμό μας. Όταν βγήκαμε νιώσαμε υπέροχα, γιατί περιτριγυριζόμασταν από καταπράσινα βουνά και λιβάδια που ακόμα κι αν τα έβλεπες ένιωθες χαρά. Παντού ακούγαμε ακατάπαυστα τις πηγές και το νερό να κυλάει. Τα σπίτια δεν ήταν πολλά και είχε μόνο τα απαραίτητα. Φυσικά σινεμά και άλλους χώρους διασκέδασης το χωριό δεν είχε, αν και δεν τα χρειάστηκε αυτά κανείς.
Κάθε μέρα πηγαίναμε βόλτες κι ακόμα κι αν μου έμεναν ώρες, θα προτιμούσα να ξαπλώσω παρά να δω τηλεόραση.Το καλύτερο ήταν ότι τα αυτοκίνητα που περνούσαν ήταν ελάχιστα κι έτσι παίζαμε ξέγνοιαστοι δίχως να προσέχουμε μη μας πατήσει κανένα αμάξι.
Περάσαμε πραγματικά πολύ ωραία και εύχομαι σύντομα να ξαναπάμε στο όμορφο Γαρδίκι!
Μαρία