Από πολύ μικρή έμαθα να αγαπώ όλα τα ζωάκια και πιστεύω πως
κάποια από αυτά μπορούν να γίνουν οι καλύτεροι φίλοι του ανθρώπου.
Το ζωάκι όμως που ξεχωρίζω και αγαπώ πιο πολύ είναι μία
όμορφη σκυλίτσα που την φωνάζουμε Νικόλ.
Η Νικόλ ζει στο σπίτι της γιαγιάς και του παππού μου που
βρίσκεται ακριβώς πάνω από το δικό μου. Πριν από πολλά πολλά χρόνια όταν η μαμά
μου ήταν δεκαοχτώ χρονών, ο παππούς βρήκε τη Νικόλ στο δρόμο και την έφερε στο
σπίτι. Τότε ήταν ένα μικρό κουτάβι.
Είναι μεγαλόσωμη και πανέμορφη σκυλίτσα. Το τρίχωμά της
είναι μαύρο και γυαλιστερό και τα ματάκια της καστανά. Τώρα που μεγάλωσε έχει
βγάλει και λίγες άσπρες τριχούλες.
Με τη Νικόλ παίζω, την κάνω μπάνιο με τον παππού, της πετάω
την μπάλα και μου τη φέρνει μα τώρα που μεγάλωσε αυτό που την τρελαίνει είναι
να λιάζεται στο παράθυρο του δωματίου και εγώ να την χαϊδεύω με τις ώρες.
Πόσο την αγαπώ δεν περιγράφεται. Έχω πολλές και γλυκές
αναμνήσεις μαζί της. Είναι η καλύτερή μου φίλη. Η Νικόλ μου χαρίζει απλόχερα
την αγάπη της. Εύχομαι να μπορέσει να ζήσει ακόμη λίγα χρόνια για να μοιραστώ
κι άλλες στιγμές μαζί της.
Βίκη
