Τον περασμένο χρόνο μια ανοιξιάτικη μέρα πήγα με ένα φίλο μου να δούμε την Ακρόπολη.Έτσι πήραμε το λεωφορείο και ξεκινήσαμε να φύγουμε.
Καθώς κατευθυνόμασταν στην Ακρόπολη παρατήρησα ότι οι πολυκατοικίες γίνονταν όλο και πιο ψηλές, τα αμάξια αυξάνονταν και το πράσινο λιγόστευε. Τα κορναρίσματα ήταν πολύ δυνατά και ενοχλητικά.
Περάσαμε από την πλατεία Κάνιγγος, μια μεγάλη πλατεία με Υπουργεία, υπόγειους χώρους στάθμευσης και πολλές στάσεις λεωφορείων και τρόλεϊ με πολλούς ανθρώπους που περίμεναν με ανυνπομονησία τη γραμμή τους για να πάνε στις δουλειές τους. Στη συνέχεια ανηφορίσαμε προς την οδό Ακαδημίας. Εκεί υπήρχαν μαγαζιά, μεγάλο πάρκο με αγάλματα και παγκάκια. Δεξιά και αριστερά υπήρχαν ωραία νεοκλασικά κτίρια όπως το Πανεπιστήμιο, η Ακαδημία Αθηνών και η Εθνική Βιβλιοθήκη με τις όμορφες σκάλες .
Περάσαμε επίσης από το Σύνταγμα, όπου βρίσκεται η Βουλή και μπροστά υπάρχει το Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη. Το φρουρούν οι τσολιάδες μας με την ωραία τους κορμοστασιά. Στο χώρο εκεί βρίσκονται εκατοντάδες περιστέρια που περιμένουν τους περαστικούς να τους ρίξουν ψίχουλα. Απέναντι από το Σύνταγμα είναι το Μετρό και η μεγάλη πλατεία με τα συντριβάνια και τα παγκάκια.
Βιαστικοί οι άνθρωποι ανεβαίνουν και κατεβαίνουν σκάλες για να προλάβουν τις δουλειές τους.
Προς το τέλος περάσαμε από το Ζάππειο και τον Εθνικό μας Κήπο με τα πανέμορφα και σπάνια δέντρα που διαθέτει. Είναι μια μικρή ανάσα ομορφιάς μέσα στην τσιμεντένια Αθήνα που κατοικούμε.
Λίγο πιο κάτω είδαμε τις Στήλες του Ολυμπίου Διός και την πύλη του Αδριανού ενός ρωμαίου αυτοκράτορα. Φτάσαμε και στην οδό Διονυσίου Αρεοπαγίτου με τον πλακόστρωτο δρόμο.
Κατεβήκαμε και με τα πόδια φτάσαμε στην Ακρόπολη που ήταν πανέμορφη. Αλλά και η διαδρομή μας εντυπωσίασε. Θέλω να ξαναπάω στην Ακρόπολη με το φίλο μου, γιατί έμεινε κι αυτός ενθουσιασμένος. Την επόμενη φορά όμως θα πάρω και ψωμί για να ταϊσω τα περιστέρια.Σταύρος
